حرف هایی برای نگفتن...

به نام او...

در آغاز هیچ نبود، کلمه بود و آن کلمه خدا بود.

و کلمه بی زبانی که بخواندش، و بی اندیشه ای که بداندش، چگونه می تواند بود؟

و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود،

و با نبودن، چگونه می توان بودن؟
و خدا بود و، با او، عدم،
و عدم گوش نداشت،

حرفهایی هست برای گفتن،

                                         که اگر گوشی نبود، نمی گوییم،
و حرفهایی هست برای نگفتن،

     حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آرند.

حرفهایی شگفت، زیبا و اهورایی همین هایند،

و سرمایه ماورایی هرکسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد...

                                                                               دکتر علی شریعتی