اینجا جهانم آرام است...

میان این جمجمه های سرد و خاموش

که نگاهشان

میان حیرت و هراس سرگردان است ...

واین ثانیه هاییکه

گذشتنشان را ابایی نیست ،

خواب کن مرا !

قول می دهم فقط خواب تو را ببینم ...

و نبینم عشق،

خوابگرد جاده های شعر شده ...

ونفهمم که ستاره ها

قشنگ ترین دروغ آسمانند

بیا برایم قصه بگو 

که خواب ببینم

پری ها هنوز هم بی بهانه عاشق می شوند

بیا لالایی بخوان 

که یادم برود

سکوت غریب ترین حرف ناگفته ی زمانه است...

.

.

در انزوای پر هیاهوی این آدم ها

من جهانی دارم

به وسعت آغوش تو

که بوسه هایش

فقط طعم انحلال سرب نمی دهد...

من جهانی دارم

که باد

 عطر پیراهنت را فقط

روی بند دل من تاب می دهد...

             اینجا جهانم آرام است...