نقطه سر خط ...کدام خطش را نمی دانم!!

به نام او...

هی می نویسم

ومینویسم

هی نقطه می گذارد و باز می آیم سر خط ...

داستان عاشقی من شده این روزها ...

همیشه سر خط از گوشه چشمان تو شروع می شود و نقطه هایش به گوشه قلب من ...

                                          نقطه به نقطه جا به جا ...و امتداد نگاهت !!!

خدایا !

گفته بودم دیگر غر نمی زنم ...

اما بگذار دوباره  من غر بزنم و تو دوباره نازم را بکشی ...

بگذار بگویم خسته ام ...

از همه چیز !

از چشم هایی که همیشه حسرت می بارنند ...

از عشق هایی که بین این محبت های دو روزه و تمناهای صد ساله سرگردانند ...

از ایمانی که بدجور بوی شناسنامه ام را گرفته ...

از آدم هایی که بی محابا ...بی اجازه پایشان را می گذارند توی قلبم !

اول قول می دهند

رهگذر بمانند ...اما بعدا جای پایشان بدجور می ماند روی دلم...

خیلی سخت است ،

 بدانم هستی ...کجایش را نمی دانم

همین گوشه کنار ها ...

ولی هستی ...

واین بودنت ...آخ این بودنت ...ب و د ن ت!

تو را به خدا بروید ...نمانید اینجا !

بگذارید یک دل سیر گریه کنم

بگذارید سر ریز شوم و از لبه دنیا بچکم ...

بگذارید دوباره نقطه بگذارد

و بیایم سر خط

و این بار دیگر سر خط نگاه شما نباشد ...

                               نگاه لعنتی هیچ کس نباشد!!!!!!!!!!!