دختر بهار

به نامش...

من از تعلق کلمات می گویم ...

از سبکباری باران ...از غزل های حافظ که غرق می شوم در خیال انگیزی رویاهاشان ...

تو می گویی چقدر هوا سرد است ...این باران لعنتی کی تمام می شود ...و هی تند تند روزنامه را ورق می زنی ...

من از عریانی پاییز به وجد میایم و تو با قشنگترین !کلمات توصیفش می کنی ...این فصل مضخرف کذایی!!

و من و تمام ذوق هایم می شکنیم...

آخ ! که چقدر پابندت شدم دختر بهار !

به خدا می ترسم روزی باران های گاه و بی گاهت کار دست دلم بدهد...